Get over your hill and see what you find there.
Al eens gehoord van iemand die na een carrièreswitch nog steeds op zijn honger blijft zitten? Nee? Awel, bij deze (spoiler alert) ken je er eentje. Want inderdaad: ik maak een carrièreswitch ten opzichte van mijn eerdere carrièreswitch.
Een beetje veel ‘carrièreswitch’ gelezen in 1 alinea? Helemaal akkoord. Laat ik het allemaal eens zo bondig mogelijk samenvatten voor jou.
Ik ben een pietje-precies. Iemand die graag mijn bankrekening checkt en alles goed probeert bij te houden. Mijn lening wordt maandelijks keurig afgelost en ik haat het om in de schuld te staan bij iemand. Ik sta, zoals het zo mooi verwoord wordt, graag quitte.
Vandaag was het mijn voorlaatste shift op de psychiatrie, waar ik stage loop voor mijn opleiding verpleegkunde. We kregen op school in twee weken een snelcursus psychiatrie en toen werden we zo’n beetje gedropt in een psychiatrie in de buurt. Nuja, voor mij niet echt in de buurt, maar alleebon. Mijn bestemming was het psychiatrisch centrum Sint-Jan in Eeklo.
Ik loop nu een kleine twee weken stage op de psychiatrie. Ze zijn nu bewoners geworden, geen cliënten meer. Allemaal leven ze samen, elk met hun eigen achtergrond en kwetsbaarheid. Depressies, psychoses, bipolaire stoornissen, psychoses, dementie, anorexia,… zijn allemaal dagelijkse kost. En die mentale kwetsbaarheden laten soms een diepe indruk na.
Ik zit in het zonnetje in de binnentuin van de Sint-Pietersabdij. Een verborgen oase van groen en rust, midden in de stad. Momenteel heb ik een springuur, pal op de middag. Er is te weinig tijd om naar huis te gaan en te veel tijd om binnen te zitten in de muffe eetzaal. De keuze was snel gemaakt: met een broodje en mijn appel-muntsapje trok ik erop uit.
Mocht je mijn hoofd nu op een snijplankje leggen en het met behulp van je beste (en liefst scherpste -maak de pijn maar niet te lang-) mesje in twee verdelen, dan vond je diep vanbinnen vooral chaos. Geen idee hoe zich dat visueel zou uiten eigenlijk. Een hoop spons met rook er rond? Een berg half-gesmolten sneeuw (zonder gele plekken, dankjewel) zo koud dat het je rillingen geeft, helemaal tot in je staartbeen?
En dat goede voornemen was: een halve marathon lopen… Ik kan soms van die ideeën in mijn kop halen waarbij ik meestal te koppig ben om die dan zomaar op te geven. Zeker als ik -diep vanbinnen- weet dat het me wel zou moeten lukken. Reeds anderhalf jaar doe ik aan Crossfit en voordien gingContinue reading
*blaast hoopje stof van blog* Hi iedereen. Toen ik hier voor het laatst iets van me liet horen, lag ik nog luilekker te genieten van de Franse zon. Intussen zitten we in lockdown 2.0 en besloot ik enkele hobby’s van onder het stof uit te halen, waaronder deze! En waarom geen post maken over deContinue reading
Er is geen wolkje aan de lucht, ik hoor de krekels tsjilpen, ruik de zomerse geur van zonnecrème en in mijn mond plakt nog de smaak van koffie met een madeleintje erbij. Ik verwonder me erover hoe mijn lijf de druppeltjes van het water absorbeert wanneer je jezelf te drogen legt na een zwemsessie. OfContinue reading
Elke dag is tegenwoordig een nieuw record in “langste tijd geleden dat je ongestoord kon leven”. Je mist altijd pas de dingen wanneer je die kwijt bent, en momenteel is dat dus echt wel die vrijheid en onbezorgdheid. Als ik nu terugdenk aan het samenhokken van zweterige lijven op festivals, concerten waarbij je die persoonContinue reading
