BySilke

Get over your hill and see what you find there.

  • Blog
    • Fotografie
    • Fotoweek
    • Persoonlijk
    • Reizen
    • Recepten
    • Review
    • Schrijfsels
  • Fotografie
    • Info
    • Foto’s
  • BySilke
    • Over mij
    • Disclaimer
  • Contact

Schrijfsels | In het zonnetje

Persoonlijk, Schrijfsels

Ik zit in het zonnetje in de binnentuin van de Sint-Pietersabdij. Een verborgen oase van groen en rust, midden in de stad. Momenteel heb ik een springuur, pal op de middag. Er is te weinig tijd om naar huis te gaan en te veel tijd om binnen te zitten in de muffe eetzaal. De keuze was snel gemaakt: met een broodje en mijn appel-muntsapje trok ik erop uit.

Hier zit ik nu, te genieten en oprecht stil te staan bij die zonnestralen die mijn gezicht kriebelen. Terwijl ik dit typ is die aandacht er natuurlijk iets minder, maar met dat genieten ga ik zo meteen gewoon weer door.

Ik denk:

– Hopelijk verbrandt mijn gezicht niet – de pillen die ik neem voor mijn huid maken mijn velletje extra gevoelig. Ik vergeet zonnecrème aan te doen, ’t is nog te vroeg in het voorjaar om dat standaard op te smeren.

– Dat het spijtig is dat ik zo meteen al terug naar school moet, naar een les waar ik me wellicht ga vervelen. Het rechtstaan wordt lastig straks.

– Ik zit hier maar te zitten terwijl er in Oekraïne (en op zo veel andere plekken op de wereld, laat ons dat ook niet vergeten) oorlog is. Machteloosheid.

Ik voel:

– Dat mijn neus loopt – hooikoorts of een verkoudheid, wie zal het zeggen.

– Af en toe een windvlaag die mijn krullen voor mijn ogen waait.

– Het spinnetje van daarnet nog lopen, nu wiebelt hij verder in het gras.

– Me rustig.

Ik hoor:

– 2 Italiaanse meisjes naast me die aan het babbelen zijn, met mijn ogen dicht waan ik me in Italië.

– Getoeter van een vrachtwagen aan de overkant van de straat en werkzaamheden, want waar zijn ze niet de grond aan het open breken.

– Af en toe een vogeltje dat tjilpt.

Blij om hier te genieten in het zonnetje. Blij dat ik geen klasgenoten hoefde te vergezellen, dat ik daar ondertussen niet meer zo de behoefte aan heb. Blij dat ik nu gewoon hier ben.

Liefs,

Silke

Dit delen:

  • Klik om te delen met Twitter (Wordt in een nieuw venster geopend)
  • Klik om te delen op Facebook (Wordt in een nieuw venster geopend)

Gerelateerd

You may also like

  • Tintelijn
    Lichtpuntjes #165 | Op stap met moedertje, nieuwjaarswandeling en verf kiezen
  • Schrijfsels | Ik nam nog eens de trein
  • Den Haag
    Lichtpuntjes #169 | Weekendje Den Haag & mijn eerste copywriting-opdracht

1 Comment

Comments

  1. Lesley says

    31 maart 2022 at 22:43

    Zo na een paar jaar terug gaan studeren lijkt me ergens eenzaam (want ik zou denk ik ook niet echt de behoefte hebben om nog veel te socializen met andere mensen haha), maar ergens dus ook bevrijdend! Leuk inkijkje in je hoofd :-)
    Lesley onlangs geplaatst…9 clichés die klinkklare onzin zijnMy Profile

    Beantwoorden

Geef een antwoord Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badgeLaat meer berichten zien

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Meet Silke

Silke De Praitere

Op dit stukje internet vind je de schrijfsels van een West-Vlaamse Gentenaar uit ’95 met een passie voor de wereldbol, Crossfit, theater en desserts (behalve rijstpap). In het dagelijkse leven houd ik me bezig met contentcreatie & recruiting. Daarnaast ben ik ook fotograaf in bijberoep en heb ik nog duizend-en-een andere interesses. Je zal op mijn blog dus een beetje vanalles terugvinden. Happy reading!

>> Meer over mij

Sociale media

  • Bloglovin
  • Facebook
  • Instagram
Follow

Zoeken

Abonneer je op mijn blog!

Krijg een e-mail telkens als ik een nieuwe blogpost online plaats.

Voeg je bij 304 andere abonnees

Categorieën

Archief

Hé jij daar! Ik gebruik cookies op mijn website & laat je dat bij deze graag weten. Door verder te surfen op mijn website, ga je hiermee akkoord. Cookiebeleid