Ik loop nu een kleine twee weken stage op de psychiatrie. Ze zijn nu bewoners geworden, geen cliënten meer. Allemaal leven ze samen, elk met hun eigen achtergrond en kwetsbaarheid. Depressies, psychoses, bipolaire stoornissen, psychoses, dementie, anorexia,… zijn allemaal dagelijkse kost. En die mentale kwetsbaarheden laten soms een diepe indruk na.
We zijn allemaal mensen en hebben allemaal onze eigen errors. Tijdens een gesprek met collega’s in de pauze, kwam ter sprake welke ‘vervelende’ karaktertrekken van onszelf zouden worden uitvergroot indien we (hopelijk niet natuurlijk) te maken zouden krijgen met dementie. Er kwamen enkele dingen in mijn gedachten op, maar eentje plantte wel een zaadje in mijn hoofd, zo bleek later.
’s Avonds na de shift werd ik vlak voor het slapengaan (want op dat tijdstip vinden altijd de meest verhelderende gesprekken plaats) geconfronteerd met mezelf en was het hoog tijd om verder in te gaan op dat geplante zaadje. Een van de karaktertrekken die mij (denk ik) wel typeert, is mijn controledrang. Iets wat er wellicht langzaam is ingeslopen door de jaren heen en waar ik echt wel mee kan leven, maar door deze stage ben ik me hiervan plots veel bewuster. Misschien omdat ik dagelijks omringd ben door zo veel verschillende extremen en dat je eigen “zijn” in een ander perspectief plaatst?
Wat versta ik nu vooral onder die controledrang (merci Google):
- Bang om fouten te maken – en in mijn geval dus ook om anderen (en mezelf) teleur te stellen. Hallo hoge eisen!
- Weinig intuïtiegevoel – ik durf precies nooit echt vertrouwen op een of ander buikgevoel en zet liever mijn geld op een van de duizend-en-één noodscenario’s in mijn hoofd.
- De touwtjes in handen – tegenover mijn vriend is dat eigenlijk minder het geval (al vraag ik hem niet om de was te sorteren uit angst dat hij mijn witte shirtjes bij zwarte sportkledij steekt ;) ), maar dat ik geen fan ben van verrassingen, is wel geweten.
- Opgejaagd – ik heb vaak stress voor kleine stomme dingen die ervoor zorgen dat ik op het einde van de dag niet al mijn duizend to-do-items heb afgetikt. En daardoor krijg ik dan het gevoel dat het een onproductieve dag was. Dan schuif ik die dingen door naar de volgende dag (+ een volledige nieuwe lijst aan taken), wat vaak hetzelfde liedje wordt.
- Dubbelchecken – ook dit is echt al heel veel verbeterd, maar vroeger kon ik er echt blijven controleren of ik ‘alles mee had’.
Deze blogpost is wel echt een hele persoonlijke, en ik vind het ook spannend om deze online te zetten. Maar ik ben vast niet de enige zeker ;) Bovendien ben ik er door deze stage ook wel klaar voor om er aan te werken. Als jullie nog goede boeken kennen die ik moet lezen ;) En nog eens: het is niet dat ik hierin doorsla of zo, maar het zijn wel punten waar ik aan wil werken. Bij deze alvast meteen duizend-en-één dankjewel’s aan mijn vriend, die echt een kanjer is in dit soort gesprekken en altijd het juiste weet te zeggen.
Dus: alle boekentips (of andere tips) welkom!
Liefs,
Silke
Ik herken me hier wel in, want ik ben van nature ook een enorme controlfreak. Al heb ik wel het gevoel dat ik het de laatste jaren iets meer los kan laten, maar nooit helemaal. Het enige puntje wat ik niet zo herken is dat van de intuïtie, dat heb ik namelijk wel heel erg. Misschien af en toe proberen om je intuïtie te volgen? En dan gewoon bij iets heel kleins beginnen waarbij het niet erg is als je intuïtie ernaast zat en er geen rampzalige gevolgen zullen zijn ;) Misschien dat je dan wel langzaam kunt leren om meer op je intuïtie te vertrouwen!
Blog by Linda onlangs geplaatst…Weekdagboekje 10 ☾ jarig, Chef’Special live zien en nog véél meer leuks
Wat een mooie, openhartige post! Ik kan me voorstellen dat zo’n nieuwe stage weer veel dingen laat zien. Lijkt me ook een heftige afdeling! Maar ook heel leerzaam. Begrijp dat je bij zoiets ook jezelf tegenkomt. Dat is spannend maar juist heel leerzaam denk ik :)
Niet persé een boekentip want heb geloof ik nooit een boek van haar uitgelezen maar ik vind ‘The Work’ van Byron Katie altijd erg helder en leerzaam! Dat zou je eens op kunnen zoeken, dit heeft mij vroeger geholpen met piekeren :)
Zolang je er niet in doorslaat: erken dat jij zo bent en accepteer het. Soms heb je er last van, soms levert het je wat op. Het is prima. Geen boeken nodig.
Zo, is dat ook meteen van je to-do lijst verdwenen :)
hemelsgroen onlangs geplaatst…Op jacht naar het ultieme hemelsgroen