Toen ik aan het bladeren was door de vele posts die mijn blog telt, kwam ik uit bij deze brief die ik naar mezelf schreef in 2017. Dat is nu 4 jaar geleden, wat echt een eeuwigheid lijkt. Een andere brief naar mezelf bestaat ook (grappig dat ik daar al een eventuele switch naar verpleegkunde aanhaalde), maar aangezien die gericht is naar m’n 32-jarige zelf, laat ik die post nog een paar jaar liggen.
4 jaar geleden, toen ik die eerste brief naar mezelf schreef, verhuisden mijn ex-vriend en ik net naar mijn appartement. Ik zeg ‘mijn’, want vorig jaar had ik plots geen spaargeld meer na een bezoekje bij de notaris en ben ik dus een kleine grootgrondbezitter. Een fancy woord voor een appartement, maar het leest zo mooi.
Hoe grappig om te lezen dat ik 4 jaar geleden bijhield of de vaatwas zijn taak deed en dat er inderdaad heel lang blauwe operatiedoeken aan onze ramen hingen in de plaats van gordijnen. De brandverzekering is intussen al afgesloten, gelukkig! Kaarsen mag ik dus branden. M’n toenmalige vriend en ik zijn intussen al even uit elkaar, maar de mooie herinneringen blijven. Ik leerde een nieuw persoon kennen en ben tegenwoordig meer op zijn appartement te vinden dan op dat van mij, vandaar dat ik sinds deze zomer mijn appartement af en toe verhuur via Airbnb. Maar ook dat gaat binnenkort stoppen, want mijn vriend en ik verhuizen in het voorjaar definitief naar mijn stekje! Spannende vooruitzichten dus.
4 jaar geleden was ik een Masterstudent Journalistiek en wist ik begot niet wat ik wilde doen met mijn leven. Nu ben ik student Verpleegkunde (met werkervaring in copywriting en rekrutering) die begot nog steeds niet weet wat te doen. Op sommige momenten twijfel ik of Verpleegkunde mij warm genoeg maakt om de vervelende werkuren goed te praten, maar als ik dan cijfers als 19.32/20 op mijn rapport zie staan, dan lijkt het mij precies “te stom” om er nu al mee te stoppen. Zeker aangezien ik de kans krijg om het betaald te doen, wat echt een enorme luxe is.
Als iemand me vraagt wat mijn droomjob is, wil ik graag “fotografe” zeggen (uiteraard na lang nadenken), maar ook dat geeft mij onzekerheid. Stel dat ik geen opdrachten genoeg krijg? Stel dat ik niet goed genoeg ben? En als ik vacatures zie passeren voor copywriting, dan blijft mijn cursor soms even zweven over de “solliciteer”-knop. Soms solliciteer ik zelfs effectief, om dan daarna terug te krabbelen.
Zou er geen mogelijkheid zijn om zowel verpleegkunde als fotografie en copywriting te doen? Niemand die toevallig die twee uitersten met elkaar combineert? Of de ultieme tip heeft om eindelijk eens een keuze te kunnen maken?
Ik sluit graag af met enkele vragen naar mezelf om opnieuw te beantwoorden binnen enkele jaren:
- Wat doe je momenteel als dagbesteding en ben je er gelukkig mee?
- Hoe gaat het met hobby’s als crossfitten, hardlopen en toneel? En hoe veel pull-ups kan je na elkaar doen? Huidig antwoord = 3!
- Wat is je lievelingskleur?
- Wat is hetgeen dat je het meest trots maakt van het afgelopen jaar?
- Het eeuwige dilemma: frietjes of pizza?
Eens kijken waar we binnen enkele jaren staan. Ik ben benieuwd!
Liefs,
Silke
Heel leuk om te lezen dit. En wat een leuk nieuws dat je vriend en jij binnenkort gaan samenwonen. Wat je overpeinzingen over werk en studies betreft, kan ik helaas niet veel advies geven. Ik vind het namelijk zelf ook lastig dat ik nog geen beroep heb gevonden waarin al mijn interesses en passies kan laten samenkomen. Maar onlangs zei iemand me dat je beroep echt niet je passie hoeft te zijn. Maar dat je een beroep moet kiezen dat je toelaat om al het andere, waar je echt gelukkig van wordt, zoveel mogelijk te doen. Wat je ook besluit te doen, ik ben er gerust in wanneer je over een paar jaar weer zo’n brief schrijft, dat je er tevreden op zult terugkijken.
Ooh da’s echt heel mooi gezegd Laurine, merci hé! Ik las je reactie vanmorgen en zit er nog steeds mee in mijn hoofd :) Liefs!
Zot hoeveel er kan veranderen op vier jaar he. Ik woonde toen nog thuis en ging bijna alleen wonen en nu woon ik samen en volgend jaar verhuizen we naar een huis van ons twee. Haha amai als ik het zo lees vind ik het zelf zot. Ik ben ook copywriter en zou begot niet weten wat ik anders wou (lees: kunnen) doen haha! PS: FRIETJES NATUURLIIIJKKKK
Lesley onlangs geplaatst…20 dingen die de ziel uit mijn lijf zuigen
Ja echt hé, echt heel maf. Leuk dat jullie volgend jaar verhuizen, spannend ook! & Inderdaad, frietjes! Allez, op dit moment toch ;)