Schrijfsel | Waarom je dringend “Three Billboards Outside Ebbing, Missouri” moet zien

Waarom je dringend “Three Billboards Outside Ebbing, Missouri” moet zien

We kwamen zonet terug van de film, met regendruppels op onze brillen en natte voeten van het opspattende water. Die regen kon ons dit keer niet deren, nee, want we zagen net een fantastische film van een nog meer fantastische regisseur. “Three Billboards Outside Ebbing, Missouri” kreeg maar liefst 4 Golden Globes (van de 6 nominaties), en is bovendien ook genomineerd voor 6 Oscars. Toen ik die informatie opzocht om er iets over te schrijven voor Spott (het bedrijf waar ik werk), sprak de film me eerlijk gezegd niet zo erg aan: een vrouw die haar dochter verloor, klaagt de politie aan omdat die volgens haar te weinig deed. En die wroeging toont ze door drie reclameborden te beplakken.

Inderdaad, het klinkt allemaal wat raar. Tot ik de trailer zag. De fantastische humor, nogal aan de zwarte kant, maakte me toch wel benieuwd naar de film die zo veel prijzen in de wacht sleepte. Maar bevond ik me nog steeds niet op het punt om de film effectief te gaan bekijken. M’n vriend en ik twijfelden tussen de drie grote films van het moment (deze, Darkest Hour en The Post), en deze was de enige die we allebei heel graag wilden zien. De keuze was dus gemaakt. En wat ben ik blij dat het deze werd!

Ik wist wel dat het een goeie film zou worden, versta me niet verkeerd. Enkele maanden geleden had ik immers de eer om in ‘Manke Billy’ te spelen, een toneelstuk dat oorspronkelijk uit het hoofd kwam diezelfde regisseur: Martin McDonagh. Daarbij maakte ik al kennis met die heerlijke humor en het zwarte kantje van zijn schrijftalent. Met enorm veel goesting heb ik Helen McCormick kunnen spelen, het stoere en luide meisje van het eiland Inishmaan. En minstens even veel goesting en inspiratie kreeg ik door het zien van deze film.

Het zat allemaal zó goed in elkaar. De muziek (wat ik altijd heel belangrijk vind), het filmwerk, de acteerprestaties en die kleine details. De onverwachte momenten, die acteurs die je soms al kende maar nu helemaal anders zag, de humor die de zaal hardop deed lachen. Ik ben geen fan van comedy-films. Geef mij maar een goeie thriller of detective. Maar deze had me direct beet, en daarom ben ik heel blij dat we de regen trotseerden om ‘Three Billboards Outside Ebbing, Missouri’ te gaan bekijken. 

Mocht je ‘m nog niet gezien hebben, ik raad het je ten stelligste aan. En waarom zou je naar mij luisteren, denk je misschien? Wel, waarom niet? Kom me achteraf maar zeggen of ik al dan niet gelijk had! En onthoud zeker hoe vaak je (luidop) moest lachen, of wanneer de tranen over je wangen naar beneden gleden. Want ja hoor, het is zo’n film die je raakt & inspireert, op heel veel verschillende manieren. Want dat is voor mij de definitie van een goeie film. En exact de reden waarom ik dit schrijf!

Liefs,

Silke