Ik ben net op het punt gekomen waarop ik mijn bed het meest apprecieer: dat moment wanneer je weet dat je elk moment in slaap kan vallen en je bed eindelijk niet meer die koude plek was waar je daarstraks inkroop. Met een grote glimlach op mijn lippen draai ik me toch maar weer op m’n zijkant (‘wroetelaar’ is mijn tweede naam) en luister naar de felle regenbui die over ons huis trekt. Dat is dan ook meteen het beste geluid om in slaap te kunnen vallen: het getik van de regen.
En dan denk ik terug aan een jaar geleden in Gent. Er is zo’n dakloze, bij iedereen bekend als ‘de zakman’. Hij bedelt nooit, valt niemand lastig en loopt vaak rond met een hoop zakken aan z’n handen. Hulp aanvaardt hij niet, tenzij je hem dwingt of hetgeen je hem wil geven gewoon naast hem neer legt en wegloopt. Ik denk vaak aan die man, zeker na die ene dag, vorig jaar. Het regende enorm: het water kwam met liters tegelijk naar beneden. Ik kon de bui niet meer ontvluchten en wandelde zo snel ik kon met m’n parapluutje in de hand gekneld. Af en toe klapte hij binnenstebuiten, waardoor ik een glimp opving van de wereld rondom mij. En te midden van het Sint-Pietersplein zag ik hem staan. Moeder ziel alleen. Doornat en met al zijn bezittingen rond zich heen, alsof hij het had opgegeven om te vluchten voor de regen. En dat brak mijn hart.
Steeds als het zo hard regent, zoals vanavond, denk ik aan hem en aan alle anderen die op dit moment buiten moeten zitten. En dan hoop ik dat het bij hen niet regent en ze een warm plekje hebben waar ze niet alleen hoeven te zijn. Want dat alles is voor ons soms zo vanzelfsprekend.
Liefs,
Silke
Daar denk ik ook vaak aan… En mijn bed apprecieer ik dan dubbel zo hard.
Wat heb je dat mooi beschreven. Het is inderdaad heel verdrietig wanneer mensen geen plek hebben waar ze heen kunnen :(. Liefs.x
Joyce rdt onlangs geplaatst…#147
Oh wauw.. ik word hier echt een beetje stil van. Het verschil tussen een regenbui meemaken in een warm bed in de vorm van gezellig getik staat zo haaks op een regenbui meemaken op een plein in de vorm van een groot waterdeken vol kou.. Jeetje.. ik kan me voorstellen dat je op zulke momenten aan deze man denkt. Ik denk dat ik dat nu vanaf dit moment ook doe als het regent. Heel mooi omschreven, en het zet ook aan het denken! Liefs!
Wow, ik denk dat ik vanaf nu ook wat meer ga denken aan die mensen. Weet je, soms wil ik ze echt gewoon eens trakteren op een etentje ofzo, maar dat durf ik dan weer niet te vragen.. Het punt is gewoon, je staat er niet bij stil. “Oh, ik wil sneeuw!!” wat moet dat zijn voor de mensen die op straat leven?
britt onlangs geplaatst…twee dolenden vonden hun weg in Dendermonde
Ik heb onlangs van een taxichauffeur gehoord dat de zakkenman niet langer op straat leeft in Gent, maar dat hij eindelijk onderdak heeft. Geen idee of het waar is, maar laten we het hopen voor de beste man :)
Marcia onlangs geplaatst…Koningin: het schaakspel van de opstand
Ja mijn bedje, als ik moe ben, heerlijk, op dit moment ben ik even klaarwakker, hahaha geen idee waarom.
X