Een weekend in een tiny house

Knibbel, knabbel, knuisje, wie knabbelt er aan mijn huisje? Zo voelde ik mij dus voortdurend tijdens ons weekendje weg. Niet dat er snoepjes aan de muren hangen of dat ik een heks ben (voor zover ik weet toch niet), maar omdat we echt het gevoel hadden in een klein hutje in’t bos te leven. Vorig jaar sliepen we eens in een boomhut, en daar kregen we wel de smaak te pakken om in de natuur te overnachten. Al vond ik het toen nog iets te “luxe” ofzo: in mijn hoofd klopt het niet om in een boomhut een vaatwasser te hebben bijvoorbeeld, dus dit keer stripten we de luxe weg. En dat was zalig.

Overnachten in een tiny house is meestal redelijk duur – wat eigenlijk gek is, zo omgekeerd evenredig met het aantal vierkante meters dat je huurt. Hoe dan ook, via Airbnb boekten we deze leuke & betaalbare Roulotte/huifkar + serre in Froidefontaine (in de buurt van Namen). En kijk hoe koddig het is!

Na een 3 uur (!!!) durende filerit vanuit Gent, kwamen we toe in wat ons zenparadijs zou worden. Een ingerichte huifkar met een serre ernaast en een biologisch droogtoilet in de tuin. Dat laatste was overigens heel cool: oké, je moest ervoor naar buiten (maar gelukkig moest ik ’s nachts nooit opstaan: een wonder), maar het was heel leuk om zo naar het toilet te gaan. Gelukkig geen vieze Dixi-toestanden, maar een deftig toilet met houtsnippers. Fan!

We hadden onze spaghettisaus mee en moesten dus enkel nog pasta koken, ideaal. De serre werd gezellig verlicht, we knalden de gashaard aan en lieten de warmte tot in de serre komen, en smikkelden naar hartelust.

Op zaterdag was het kwikkelkwakkelweer. Goed genoeg om af en toe te kunnen genieten van een straaltje zon in de serre en niet in de regen naar het toilet te hoeven, maar slecht genoeg om met dit goede excuus een hele dag te kunnen chillen met af en toe wat getik van de regen. Ik las in mijn boek, we deden dutjes, speelden Carcasonne, keken films (die we hadden gedownload thuis, want er was geen WiFi), bleven 24u van onze GSM’s en aten zo veel lekkers. ’t Goei leven dus eigenlijk. Ons originele plan was om op restaurant te gaan ’s avonds, maar daar hadden we allebei geen zin in. Hotdogs maken dan maar! Minstens even lekker.

Op zondag waagde mijn vriend het er voor de tweede keer op om te douchen met de innovatieve douchezak (water koken, in de zak gieten en mengen met koud water, en zo douchen: een avontuur). Want primitief was ons verblijfje zeker. Nét genoeg luxe om een zalig weekend te hebben (gashaard, elektriciteit, stromend water, koffie, thee, etc.) en nét genoeg zaken die het verblijf avontuurlijk maakten (het water was koud en niet drinkbaar, het toilet was uniek, aan spinnetjes geen gebrek en er liepen schapen rond ons). In’t kort: een heel memorabel verblijf.

Toen we op zondag uitcheckten, scheen zowaar de zon, dus besloten we om nog een wandeling te doen in de buurt. Eentje waarbij we “gewoon de bordjes moesten volgen”, en dus zouden we deze keer écht maar 8km wandelen (we hebben de gewoonte om daar precies altijd wat kilometers bij te doen, per ongeluk). Al volgden we iets té goed onze bordjes (bleek dat er ook “afslagbordjes” waren, die we helemaal hadden gemist), waardoor we uiteindelijk bijna 14 kilometer wandelden, oepsie. Maar zonder regen, dus helemaal tevreden.

Ter samenvatting: dit tiny house is echt wel de moeite waard als je niet te veel luxe wil. We hebben genoten van elke seconde en vonden ons appartement plots heel groot toen we thuiskwamen. Zalige ervaring!

Heb jij al eens in een minihuis overnacht?

Liefs,

Silke