Toen gisteren rond 7 uur mijn wekker begon te kwelen, stond ik heel enthousiast op. Dat het wat regende tijdens het fietsen nam ik er ook nog bij, samen met het feit dat ik redelijk uitgeput was na 3 kwartier fietsen -hallo conditie en veel te snel fietsende papa-. Algauw stond ik bij dezelfde plek waar ik twee jaar geleden ook eens stond. Bij Poverello, in Kortrijk.
Copyright AntiSpy
Bij Poverello kan je dagelijks een maaltijd krijgen, indien je geholpen wordt door het OCMW. Ook worden er wekelijks kleren uitgedeeld en zorgen vrijwilligers ervoor dat alles op rolletjes loopt. Dagelijks worden 100 maaltijden gemaakt, dus dat is niet niets. De vrijwilligers zijn voornamelijk mensen die op pensioen zijn, maar af en toe loopt er eens een jongeling tussen. Vandaag was het aan mij. Ik herkende onmiddellijk de hoofdverantwoordelijke van de donderdag, Paul, die ik twee jaar geleden ook had gezien. Ook een groot deel van ’team donderdag’ kon ik me nog herinneren, dus dat was een blij weerzien. Verder was er ook nog een meisje van 16 wiens oma er werkte, dus de jongste was ik zeker niet.
Even later zat ik weer op mijn vertrouwde plekje sla schoon te maken. Maar ook dat was snel voorbij, want het was alweer tijd voor het tien-uurtje. Enkele boterhammetjes en een koffie in de maag en hup, weer verder werken. Afwassen, afdrogen, met kleren sjouwen, alles passeerde de revue.
Om 12 uur was het tijd om de soep uit te delen. Per tafel gingen we rond met een dienblad, waar iedereen in ruil voor een geel bonnetje (of 20 cent) een grote kom soep met brood kreeg. Even later werden de borden gevuld (aardappelen, kalkoensaté en sla + dressing) en voor een rood bonnetje (of 1 euro) aan elke persoon gegeven. Hun dessert kregen ze er gratis bij, met keuze uit allerlei heerlijke taartjes van een plaatselijke bakker. En wat een dankbare reacties mocht je soms in ontvangst nemen.
“Ge ziet nen engel”, hoorde ik veel vandaag en dat zorgde ervoor dat ik alles nóg liever deed. Omdat het makkelijk is om te leven als je alles om je heen al hebt en je druk maakt over een nagel die niet mooi gelakt is of een lange rij in de supermarkt. Omdat niemand om armoede vraagt en je dat niet kan beseffen als je zelf een dak boven je hoofd hebt. Omdat je er niet van dood gaat om eens een dagje je handen uit de mouwen te steken zonder er geld voor terug te krijgen. Want die glimlach, die is onbetaalbaar. En het gevoel dat je iets hebt gedaan voor iemand anders al evenmin.
Liefs,
Silke
Mooi dat je dit hebt gedaan! Ik heb een paar jaar geleden ook vrijwilligerswerk gedaan bij Poverello, maar dan in Brussel. Ik ben gaan helpen rond de kerstperiode en dat was een onvergetelijke ervaring. Dan besef je pas hoe goed wij het hebben!
Wow, rond de kerstperiode is het vast nog heel wat heftiger. En dan besef je dat inderdaad. Ik vind het wel goed om af en toe eens tot zo’n inzicht te kunnen komen! Dat houdt je met beide voetjes op de grond :)
Waw, dat tekstje op het einde heeft me toch hard geraakt. Je verteld het zo mooi en zo echt. Goed dat je dit doet, mooi persoon ben je binnenin!
Superlief Celine, dankjewel! :)
Echt leuk dat je het hebt gedaan! Ik ben een paar dagen terug gaan helpen in het bejaardenhuis, en ja altijd zijn die mensen zo dankbaar. Mooi geschreven!
Ooh da’s ook super van je! Dat zou ik ook wel eens willen doen :)
Ik vind het zó tof om te horen dat je je een dag hebt ingezet voor die mensen! Een glimlach is onbetaalbaar. En dan te bedenken hoe veel mensen er in armoede leven…
Wat super goed dat je dat vrijwillig doet!
Ik vind het echt goed (en je bent een goed voorbeeld) dat je vrijwilligerswerk hebt gedaan. Ik bedoel, wie doet dat nu nog? Bijna niemand meer, best jammer vind ik dat want dat moet ook allemaal gebeuren. Je hebt alles heel mooi omschreven! Vooral de ‘want die glimlach, die is onbetaalbaar’ super mooi!
Dankjewel voor de complimentjes! En dat je m’n schrijfstijl leuk vindt is echt heel leuk om te horen. :)
Wat lief dat je dit gedaan hebt! Het is ook zo simpel maar het betekent zoveel voor die mensen. Echt mooi :)
Ooh, dankje Ysanne!
Prachtig meid! Heel lief, echt! Meer mensen zouden dat moeten doen, het betekent zóveel!
Dankjewel Sabine! :)
Wat gaaf dat je dit gedaan hebt! Als ik wat ouder ben wil ik dit ook doen, mensen helpen! Ik probeer nu al mijn oude kleren weg te geven en soms wat geld aan een dakloze te geven. Maar ik besef wel dat dit niet genoeg is om de armoede de wereld uit te helpen. Maar het is al een begin!
Dat is al zeker iets! Alle kleine beetjes helpen, denk ik dan :)
Wat fijn dat je dit gedaan hebt, maar eigenlijk verbaasde mij het ook weer niet,…… je bent nu eenmaal geboren in een nestje waar het normaal is om begaan te zijn met je medemens en de minder bedeelden op deze wereld. En je handen goed te laten wapperen en de benen te laten trappen voor anderen!..een beter voorbeeld van goed voorbeeld doet goed volgen,dan dit kunnen mensen niet krijgen en geven….complimentje!
Hier moest ik bijna van huilen, haha. Wat een superlieve reactie Petra!
Je laatste alinea heb je echt ontzettend mooi verwoord Silke, ik werd even sprakeloos. Ik zou ook wel eens een keertje vrijwilligerswerk willen doen, maar ik heb geen idee of dat kan hier in de buurt. Moet een fantastische ervaring geweest zijn! Je beseft soms dat het dichterbij is dan je denkt al die armoede. Doordat je er niet mee wordt geconfronteerd in je dagelijkse leven, maar bij zo’n momenten is het wel eventjes slikken.
Liefs
Ooh, dankje Britt! Superlief :)
Dankjewel, dat is inderdaad waar! :)
En zo is het maar net, daarom doe ik het elke week, met dezelfde groep mensen :D Die glimlach, de knuffel, zo dankbaar, vrijwilligerswerk :D
X