BySilke

Get over your hill and see what you find there.

  • Blog
    • Fotografie
    • Fotoweek
    • Persoonlijk
    • Reizen
    • Recepten
    • Review
    • Schrijfsels
  • Fotografie
    • Info
    • Foto’s
  • BySilke
    • Over mij
    • Disclaimer
  • Contact

Persoonlijk | Het is niet oké om je in een burn-out te werken

Persoonlijk

Deze stond al eventjes te sudderen in mijn concepten, maar nu vond ik het wel tijd om deze eens online te plaatsen. Voor veel mensen is het begin van een nieuw jaar namelijk dé tijd om keuzes te maken. En wie weet helpt deze blogpost een klein beetje om te durven “nee” zeggen tegen een werkomgeving die je niet blij maakt.

Vorige zomer switchte ik mijn carrière zo’n 180°: van recruiter maakte ik de sprong naar verpleegkundige in opleiding. Aangezien ik via een project van de overheid (#kiesvoordezorg) de kans krijg om voltijds te studeren, viel er een pak van mijn hart. Ik kreeg namelijk stress op het werk om te regelen hoe ik stage kon regelen met een 4/5e tewerkstelling, waar mijn baas gelukkig flexibel in was. Dat ik kwam aangelopen met opleidingsverlof was voor hem minder fijn, maar wel mooi meegenomen.

Een andere trigger om definitief de deur van de rekrutering te sluiten, was omdat ik vorige februari enkele weken thuis zat op aandrang van mijn huisarts. Ik botste tegen een beginnende burn-out aan, en dat wilde ze (gelukkig) vermijden. En ik uiteraard ook. De wereld waar ik uit kom, was er een met heel veel werken. Héél veel. Er zijn veel mensen die langer werken dan de uren die op het contract staan; dat was bij ons dus niet anders. Het effectief kloppen van die uren (en uiteraard ook resultaten boeken) werd dan ook als vanzelfsprekend geacht. Stoppen met werken voor 18u? Dat werd onthaald met een “aha, waar ga je naartoe?”. Het is een heel competitieve wereld waar sommige mensen perfect in kunnen functioneren, maar na 3 jaar mocht het voor mij wat rustiger. Liever geen burn-out voor mij.

Ik werd dus in ziekteverlof gezet door de dokter, maar vertrok met nog meer stress naar huis, want hoe licht je je werkgever hierover in? Je bent niet verplicht om te melden waarom je niet kan komen werken, maar bij sommige werkgevers wordt dat niet gewaardeerd. Laten we het erop houden dat de mijne ook niet bijster tevreden was en alles in het werk stelde om deze info uit mij te sleuren.

Als werknemer ben ik altijd heel loyaal geweest, ongeacht of dit ging over een studenten-, flexi- of vaste job. En intussen weet ik ook dat dat voor mij een valkuil kan zijn. Ik geef me altijd 100% en moet me er ook echt goed voelen, dan kan ik de wereld aan. Daarnaast voelde het werk ook heel lang aan als een groep vrienden die met plezier aan iets samen konden werken. In een kleine werkomgeving als de onze liep die privé- en werksfeer door elkaar en ik kan oprecht zeggen dat die collega’s als vrienden waren.

Ik ben een vergevend type, maar op den duur is de emmer wel vol. Zeker toen bij mijn terugkomst duidelijk werd dat ik nog wel even zou mogen horen “dat ik thuis had gezeten” en dus een stempel kreeg. Dan mag het nog zo leuk zijn met je collega’s, als je steeds op je hoede moet zijn om geen fouten te maken of achter je rug zaken hoort circuleren die je tenen doen krommen, dan wordt de stress soms te veel.

Lang verhaal kort: je spendeert meer tijd op je werk/met je collega’s dan met wie dan ook, zorg dan ook dat die omgeving goed is voor jou. Het is niet OK dat je elke dag met stress begint, bang bent om fouten te maken of op zondag slecht slaapt omdat straks een nieuwe week begint.

En uiteraard kan het niet elke dag dolle pret zijn op het werk en is stress vaak een beetje standaard, maar geloof me: als je langzaam aan je grenzen steeds verlegt, heb je veel te laat door dat die barrières intussen véél te ver staan van hoe het zou moeten zijn. Op een dag ben je dan gewoon op, en van een burn-out recoveren wordt nog steeds als een taboe gezien. Je moet op tijd durven ingrijpen, want er zijn zo veel opportuniteiten om je heen. En dat besef je pas eens je die stap durft zetten. Ik ben blij dat ik geen harde klop van de burn-out-hamer kreeg, want dit tikje was ook meer dan genoeg.

Liefs,

Silke

Dit delen:

  • Klik om te delen met Twitter (Wordt in een nieuw venster geopend)
  • Klik om te delen op Facebook (Wordt in een nieuw venster geopend)

Gerelateerd

You may also like

  • Schrijfsels | Ik nam nog eens de trein
  • Lichtpuntjes #192 | Voorstellingen, pannenkoeken en confetti
  • Champagnestreek
    Lichtpuntjes #177 | Een magisch huwelijk in de Champagnestreek

2 Comments

Comments

  1. Irene says

    15 januari 2022 at 15:43

    Allez jong Silke! Goed dat jij en je dokter op tijd aan de rem trokken en je nu een andere richting uitgaat. Ik werk nu in dezelfde sector maar ik ervaar het gelukkig totaal anders. Nochtans, als ik vroeger dacht aan die job was mijn eerste gedacht ook: no way. Maar ik heb een mega fijne werkgever waar onze mentale gezondheid ook super belangrijk is.

    Ik deel je boodschap! Als je ergens niet meer blij van wordt, is het tijd om te vertrekken.

    Beantwoorden
    • BySilke says

      16 januari 2022 at 11:51

      Super blij om te horen dat het bij jou wel goed zit, en ik merk dat ook als ik jouw posts lees! Super veel succes nog!

      Beantwoorden

Geef een antwoord Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badgeLaat meer berichten zien

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Meet Silke

Silke De Praitere

Op dit stukje internet vind je de schrijfsels van een West-Vlaamse Gentenaar uit ’95 met een passie voor de wereldbol, Crossfit, theater en desserts (behalve rijstpap). In het dagelijkse leven houd ik me bezig met contentcreatie & recruiting. Daarnaast ben ik ook fotograaf in bijberoep en heb ik nog duizend-en-een andere interesses. Je zal op mijn blog dus een beetje vanalles terugvinden. Happy reading!

>> Meer over mij

Sociale media

  • Bloglovin
  • Facebook
  • Instagram
Follow

Zoeken

Abonneer je op mijn blog!

Krijg een e-mail telkens als ik een nieuwe blogpost online plaats.

Voeg je bij 303 andere abonnees

Categorieën

Archief

Hé jij daar! Ik gebruik cookies op mijn website & laat je dat bij deze graag weten. Door verder te surfen op mijn website, ga je hiermee akkoord. Cookiebeleid