“En wat ga je volgend jaar doen”? Is nu zo’n beetje dé vraag die iedereen me stelt die me al even niet meer heeft gezien. Ik haal dan mijn schouders op en geef een nietszeggend antwoord à la ‘ik zie wel wat er op me afkomt’. En diep binnenin begin ik te stressen en hoop ik dat het gesprek snel een andere richting neemt zodat ik niet moet uitwijden over mijn keuzestress.
De laatste tijd begint het zwarte gat na mijn studies steeds dichterbij te komen (als ik mijn thesis op tijd kan indienen tenminste). En het probleem is dat ik eigenlijk niet weet wat ik wil. En dat probleem komt met een hoop frustraties. Waarom bestaan er zo veel leuke dingen om te studeren of om je leven aan te wijden? Kan niemand zo’n systeem invoeren dat je om de tien jaar verplicht een carrièreswitch moet maken? Ik snap nu meer dan ooit waarom iemand gewoon een jaar alles achterlaat en gaat reizen. Even weg van alles. Maar stel dat ik dit doe en ik bij het terugkeren nog steeds niet wat ik wil? Is dit zo’n luxeprobleem? Maar ik wil dan ook helemaal niets kiezen waar ik me na tien jaar helemaal niet meer goed in voel.
Wat wil ik nu eigenlijk concreet? Ik dwong mezelf om een lijstje te maken met 5 zaken waar ik nu geen nee tegen zou zeggen:
x. Een snelcursus verpleegkunde zodat ik met oudjes kan gaan rondcrossen in een rusthuis (écht, haha). Van een carrièreswitch gesproken.
x. Een hoop opdrachtgevers uit het niets, zodat ik kan proeven van het leven van een freelancer. Al weet ik eigenlijk niet goed hoe die freelancers daar nu eigenlijk mee beginnen.
x. Mijn stage bij Iedereen Beroemd doen als job.
x. Professioneel actrice worden in een vingerknip en er mijn geld mee kunnen verdienen.
x. Een mediabedrijf dat zegt ‘aah, iemand die wil fotograferen, filmen en schrijven, dat hebben we nu nét nodig’
(x. De lotto winnen en alles doen wat ik leuk vind zonder ervoor betaald te moeten krijgen)
Bestaat er zo’n job die alle bovenstaande combineert? En ben ik nu de enige die ECHT niet weet wat ze wil?
Liefs,
van een gestresste studente met een allergie voor de eerste zeven woorden van deze blogpost,
Silke
Je bent zéker niet de enige die aan deze allergie lijdt. Maar op een dag komt er iets (in de vorm van buitenkans of een verlichtend idee) uit de lucht gevallen dat die frustrerende allergie bestrijdt en zullen we genezen. Voorgoed, of op zijn minst voor een tijdje.
Liefs, een studente die ook allergisch is voor de eerste zeven woorden van deze blogpost
Dankjewel voor je reactie Evelien! Zo lief, je stelt me al een pak geruster ;)
Klinkt alsof het zwarte gat dichterbij komt. Maar trek je niets aan van de vragen. Er komt vast wel iets op je pad. En je kunt keuzes altijd veranderen en toch een andere weg inslaan. Ik heb na mijn studie een tijdje gefreelancet door zelf opdrachtgevers te benaderen.
Shirley onlangs geplaatst…Mijn favoriete plekken in Utrecht
Dankje Shirley! Klinkt super interessant :)
Je bent echt niet de enige, ik heb wat ik in eerste instantie wilde ooit, gehuwd, kindje, kindje op laten groeien, en nu, kan ik weinig anders dan vrijwilligerswerk waar ik bedacht had om alsnog een opleiding te doen en te gaan werken, maar hoe, wat en waar, zelfs als je 45 bent, en alles open ligt, is het nog steeds lastig, en ja ik had iets in mijn hoofd, maar dat betekent weer 3 jaar studie eerst op een tak die ik niet wil, om dan pas te kunnen specialiseren, dat duurt mij te lang, plus achteraf blijkt…. er zijn er teveel in ons landje.
Als ik ooit had geweten dat dit beroep had bestaan, dat wist ik als tiener niet namelijk… dan was ik nu wellicht seksuologe geweest ;-)
X
Morgaine onlangs geplaatst…Verslaafd: The good Wife
You are not alone honey, ik ken je gevoel helemaal! Ik heb gelukkig nog twee jaartjes master voor me liggen, maar ik zou niet weten hoe en wat daarna. Ik hoop dat ik tijdens een stage kan gaan ontdekken wat ik leuk vind, maar who knows?! Leuk enzo, dat de hele wereld aan onze voeten ligt en “oh er zijn zoveel kansen voor jong volwassenen tegenwoordig” maar HELP ik weet het allemaal niet hoor. STRESS. Haha. Maaaaar, eerst maar eens die scriptie schrijven en inleveren en halen enzo – daarna zie je wel weer, toch? (: Liefs en succes!
Stella onlangs geplaatst…Glimlachmomentjes #103
Veel succes met de laatste loodjes! Alles komt uiteindelijk wel op z’n pootjes terecht. Ik kan er inkomen dat je een hekel hebt aan die vraag maar ergens is het toch ook wel normaal? Stel dat jij 50 jaar oud bent en iemand in je familie studeert af, dan zou je toch eens informeren? Hopelijk helpt dit inzicht je :)
Nog een tip: ontspan voor je effectief het werkveld instapt. Ik ben nadat ik afstudeerde naar Rock Werchter geweest en daarna beginnen werken en dat was best wel vermoeiend.
En oh een spoedcursus verpleegkunde kan ik wel aanraden. I love my job! :D
Ohh ja herkenbaar meid! Je bent zéker niet de enige! Ik analyseerde er destijds op los over wat ik wilde gaan doen, wat verstandig was etc. Inmiddels weet ik dat er zoveel kan veranderen in je leven, je kunt het altijd anders gaan doen. Een opleiding is vooral handig om te hebben om ervaring, kennis en een bepaald denkniveau aan te kunnen tonen. Daar kun je daarna van alles mee. Kies dus vooral wat je nú leuk vindt, over 10 jaar kan je leven er wel totaal anders uitzien!
Sabine onlangs geplaatst…En toen stond ik als figurant op de set van Narcos…
zooo moeilijk om de juiste keuze te maken, maar doe vooral waar je je goed en gelukkig bij voelt! Die puntjes klinken inderdaad wel ideaal, vooral de een na laatste hihi. Ging het maar zo simpel!
Marion onlangs geplaatst…✭ Field of 1000 wishes ✭
Ah wat een heerlijke uiteenlopende dingen haha! Maar het is heel herkenbaar hoor. Ik studeer dit moment aan de pabo en ik denk ook vaak zat; maar ik zou ook wel iets met communicatie willen doen. Of fotografie. Of freelancen. Of iets creatiefs. Ik stem inderdaad voor die regelmatige carriereswitch!
Joyce – LemonyLifeNL onlangs geplaatst…FOOD FRIDAY | SNELLE INDIASE KIPCURRY
Oh Silke, you are not alone!
Dat zwarte gat is er voor mij nu ook, over een paar weken studeer ik af aan de middelbare school en ja, dan ja…
Ik ga voor leerkracht secundair onderwijs geschiedenis – godsdienst en voel me daar (tot nu toe) wel goed bij maar het blijft ontzettend eng. Wat als ik het toch niks vind?
Ah, ik probeer er niet zoveel aan te denken maar misschien moet ik mij wel even inschrijven (uitstelgedrag oeps).
Ik kan er dus wel inkomen hoe je je voelt. Die job bij iedereen beroemd lijkt me zo verrijkend en interessant!
En ja, wie zou de loto niet willen winnen he ;)
Liefs, Laura!
SUUUUUPER herkenbaar. Ik heb dat nog altijd en ik werk al twee jaar. Ik was afgestudeerd en ik ontdekte dat m’n interesses ondertussen verschoven waren. Best kut want ik had eerst heel erg het gevoel alsof al die jaren gewoon verspild warren. Nu heb ik wel veel geleerd uit m’n studies (ook over mezelf) dus het was wel een waardevolle periode.En ondertussen heb ik er wel vrede mee dat ik niet goed weet hoe m’n leven zal gaan. Kan je dat ooit echt weten? Je hebt echt veel tijd eigenlijk als je bijvoorbeeld nog iets wil gaan studeren. Gewoon doen. Reizen? Gewoon doen. ’t Is gewoon echt dik oké om het niet te weten en maar wat te doen.
Pfff ik haat dat zwarte gat! Ik ga gewoon nog (minstens) een jaartje studeren, want nu al werken zou ik echt niet aankunnen, haha :D
Eva onlangs geplaatst…New in: heel veel oorbellen (part 2)
Erg herkenbaar! Mijn eerste fulltime job na mijn studies was een project van vier maanden, dat vond ik ideaal. Dan had ik in ieder geval al wat voor die tijd, had ik al echte ervaring om op mijn cv te zetten én kon ik rustig beslissen of het iets was dat ik leuk vond en daarin verder wilde na die periode, of juist niet.
Uiteindelijk ben ik met die ervaring een andere job ingerold, in dezelfde sector maar een andere functie. Die bleek dan toch niet te zijn wat ik wilde, waardoor ik met die ervaring weer een andere job heb gevonden die in dezelfde lijn lag maar bij de overheid en met meer verantwoordelijkheid (en salaris). En daar heb ik na vier maanden bedacht: neen. Het is echt niks voor mij, deze hele sector niet, de functie niet en het vakgebied zelfs ook niet. Radicaal geswitcht toen, en nu doe ik iets wat graag doe.
Lang verhaal kort: als je eenmaal iets hebt uitgeprobeerd, al was het maar een paar maanden, rol je makkelijk in iets anders. En zo kom je uiteindelijk terecht waar je wil zijn, daar geloof ik heel hard in. Tip: ook korte periodes bij een werkgever staan goed op je cv, als je duidelijk maakt dat het op projectbasis was.