We zitten met z’n drieën op het bankje van perron zes. De laatste mensen die de spoorwissel niet gehoord hadden, reppen zich naar hier. Tassen slingeren tegen hun benen terwijl ze een haastige blik werpen op hun horloge en de resterende tijd inschatten. Door de wind wapperen mijn krullen steeds opnieuw naar links en voor me passeert een Franstalige vrouw met haar smartphone tegen haar oor en met witte tenen die als worstjes in haar watersandalen zwemmen. In de verte klinkt het getoeter van de naderende dubbeldekker en enkelingen zetten enkele dominante stappen voorwaarts om als eerste te kunnen instappen. Het is koud voor de tijd van het jaar, maar wanneer is het dat niet? Al een geluk dat het regendeken van vanmorgen ingewisseld werd voor een occasionele regendruppel.
Links staat een kleine man, rechts voor me een jonge kerel. Ze kijken me net iets langer aan dan normaal en pas enkele seconden later besef ik waarom: vandaag draag ik een rokje. Het is er absoluut geen die m’n billen zou kunnen tonen, maar alsnog glijden hun blikken naar beneden. En dat geeft me het gevoel dat ik even naakt ben als die vervelende duif die daarnet nog aan mijn voeten rondscharrelde. Meteen besef ik waarom ik het allerliefst in jeans rondloop.
De jongen en de man draaien zich weer om en halen hun haantjesgedrag boven om als eerste op het knopje te kunnen drukken. De deuren glijden sissend open en voor me zie ik talloze schoenen verdwijnen in de wagon. Ik vlij me neer in de eerste warme zetel die ik tegenkom en gluur naar buiten. Een meisje met een paraplu boven haar hoofd tokkelt op haar smartphone, terwijl de jongen naast haar nieuwsgierig probeert mee te lezen. Zijn blik glijdt naar boven en even kruisen onze blikken elkaar. Hij glimlacht vriendelijk en wendt zijn blik weer af terwijl hij de heup van zijn vriendin wat steviger omklemt. Het was een glimlach zonder vooroordelen of bijbedoelingen en dat maakte mijn dag weer helemaal goed.
Liefs,
Silke
Heel mooi verwoord, ik zie het zo voor me. en geloof mij, ook als jij in jeans loopt kijken de mannen, alleen valt dat misschien minder op ;-)
X
Morgaine onlangs geplaatst…Nieuwe buren 3
Wat leuk en goed geschreven! Ik draag altijd rokjes, maar wel irritant ja als mannen zo gaan loeren. Bah.
Oké, het is misschien niet meteen een reactie op wat je schreef, maar ik vind het een heel mooie foto boven je artikel :) Wat je beschrijft, is trouwens heel erg herkenbaar: het gehaast, het gedrum, het haantjesgedrag… Aaaah, de geneugten en de ergernissen van het treinreizen… :)
Lotte Anekdotes onlangs geplaatst…… naar 70 uur in Marseille. Of niet.
Ooh, bedankt voor je lieve reactie! Blij dat het herkenbaar overkomt :)
haha ik werd vandaag op het station en in de trein voortdurend aangestaard door een jongen :P ik heb maar vriendelijk geglimlacht, maar na een tijdje was het wel vermoeiend al dat gestaar. Ik heb liever dat iemand gewoon een gesprek begint!
Marcia onlangs geplaatst…Unplugged: innovatief en actueel verhaal over onze digitale maatschappij
Heel mooi geschreven. En heel herkenbaar ook, die drukte die er heerst in treinstations. Ik vind het wel eens fascinerend om iedereen zo voorbij te zien lopen terwijl ik op een trein wacht. (Dat van die starende mannen is dan altijd wel een groot minpunt!). Trouwens ook een super mooie foto die je hier gebruikt hebt!!!
Sarah onlangs geplaatst…Mijn Happy List #22
Mooi geschreven! Herkenbaar ook als blondje in Colombia ;)
Sabine onlangs geplaatst…Terugblik op juli 2016: de maand van de liefde
Heel mooi geschreven! Terwijl ‘k lees kan ‘k ’t zo voor mijn ogen halen wat er precies gebeurt & dat is zo fijn vind ik.
Dit is zo leuk om te lezen! Echt mooi geschreven :)
Senna onlangs geplaatst…A field of Wildflowers
Heel erg mooi geschreven Silke! Het beeld wat je omschrijft kan ik zo voor mij zien. Prachtig!
Dankjewel Shannon! Leuk om je hier nog eens te zien :)
“voor me passeert een Franstalige vrouw met haar smartphone tegen haar oor en met witte tenen die als worstjes in haar watersandalen zwemmen”. Ik moest hier echt om lachen. Je zag Lars echt zo naar me kijken van: “Wat zit JIJ nou weer te doen?!”. Ik vind het echt een leuk stukje! En ik snap je beschrijving van het naakt voelen als je een rokje draagt heel goed. Ik voel me ook altijd zo, zeker met blote benen! Brrr. Trouwens: ik vind het echt jammer dat we niet tegelijkertijd in Porto waren! Dat had me zo leuk geleken <3 Veel liefs!
Stella onlangs geplaatst…Een lap tekst op een blablog – that’s me!
Mooie woorden, stuk voor stuk! Jij kan zo’n fijn verhaal schrijven waarbij ik alles gelijk voor mij zie. Zo knap van jou en het is zo fijn om te lezen! En om even terug te komen op starende mannen. Argh, ik wordt daar altijd zo zenuwachtig van!
Sandra onlangs geplaatst…Azoren: São Miguel #1 | Theeplantage ‘Chá Gorreana’, Ribeira dos Caldeirões & Moinhos
Prachtig geschreven! Ik kan mezelf helemaal in jouw schoenen verplaatsen. Zoveel herkenbare situaties! Ik kan me altijd groen en geel ergeren aan de mensen die als eerst in willen stappen.
Esmay onlangs geplaatst…Terug van weg geweest!
Ik ben echt dol op artikels als deze! Je kan alles altijd zo mooi verwoorden! Ik draag ook liefst van al een jeans, want je wordt vaak aangestaard als je een rokje of jurk draagt. En dat vind ik echt jammer want er hangen zoveel mooie kleedjes in mijn kast die ik graag wil dragen, maar de blikken die ik dan krijg houden me altijd tegen… En dat zou eigenlijk niet mogen! Zelfs als je een short draagt word je nagekeken! Toch jammer dat mannen altijd met zo’n blik kijken.