Persoonlijk | Stage in Virtual Reality

Voor de mensen die meer informatie wensten over de stage die ik deed, laat ik hieronder net iets meer weten wat ik vorige week deed. ;)

Ik was er een beetje bang voor: mijn allereerste stage kwam steeds meer dichterbij. De angst dat ik een hele week zou moeten koffiezetten en reikhalzend zou moeten uitkijken naar zaken die ik nooit zou kunnen werd bijgevolg steeds groter. Nieuwe dingen waarbij ik me totaal niet kan voorstellen wat er zal gebeuren maken me dan ook bang. Het is een stap in een zwart gat, een sprong in het diepe zonder te weten waar de bodem is. En zo voelde een stage voor mij. Al sinds ik mijn opleiding tot Digital Storyteller bij de REC Academy begon, wist ik dat ik op een bepaald moment een stage zou moeten doen. “30 uur meelopen, da’s zo gefikst”, dacht ik bij mezelf. Maar die dertig uur leken op de avond voor mijn eerste stagedag als enorme gewichten aan mijn schouders te hangen. Al die mensen met veel ervaring zouden me vast bekijken als een of ander klein onderkruipsel dat eens een weekje komt meelopen in het reilen en zeilen van het bedrijf.

Maar gelukkig was dit allemaal niet zo. Bij Fisheye, een bedrijf dat zich specialiseert in het Virtual Reality-gegeven (met de Oculus, drones, 360graden-video’s en nog veel meer), ontvingen ze me heel gewoontjes. Zonder me te bestempelen als ‘de koffiehulp’ en bovendien oprecht geïnteresseerd in de opleiding die ik volg. Een opleiding waar ik al veel praktische zaken heb kunnen uitproberen, maar waarbij Virtual Reality produceren nog net een stapje verder is. Er werd me direct een werkplek toegewezen, ik maakte kennis met de jongens (tussen de kleine dertig werknemers waren slechts 2 vrouwen te bespeuren) die me zouden begeleiden en ik bracht meteen een uurtje door in een virtuele wereld. 

Algauw mocht ik via YouTube-tutorials zelf eens kijken of ik de gebruikte programma’s VideoStitch en PTGui kon ontcijferen, iets wat gelukkig redelijk goed ging. Dat er enorm veel werk bij komt kijken om een video 360graden-klaar te maken, wist ik echter niet. Een video die je rondom rond kan bekijken door behulp van een Oculus of ander ding, wordt immers gemaakt vanuit het standpunt van verschillende camera’s zoals GoPro’s (zie foto bovenaan). Hierbij wordt alles gefilmd, dus ook het statief en iedereen die in de verste vertes te bespeuren is. De regisseur dient zich dus te verstoppen etc. Vervolgens moeten alle aparte videobeelden gesynchroniseerd worden (zodat alle filmpjes op het juiste moment starten) en aan elkaar ‘gestitcht’ worden tot een geheel. Daarna worden nog de fouten (zoals het statief en de overgangslijnen) weggewerkt en kan de belichting nog wat geregeld worden. En daarna is het geheel klaar voor gebruik! Maar zoals je je kan inbeelden, duurt dat wel een tijdje.

Ik ben dan ook ontzettend blij dat ik van alle delen van het productieproces eens mocht proeven. Ik leerde eerst beelden in elkaar zetten, dan leerde ik wat basic dingetjes om overgangslijnen miniem te maken, ik maakte de communicatie en brainstorm van nieuwe opdrachten mee en mocht zelf eens naar buiten met de GoPro’s om enkele foto’s in elkaar te stoppen. Een echte productiedag heb ik nog niet kunnen doen, maar wil ik echt wel meemaken deze zomervakantie. 

Deze opleiding heeft er echt wel voor gezorgd dat ik een groot voordeel heb behaald om dit jaar al mijn allereerste stage te kunnen doen, waardoor de stage volgend jaar (van mijn universitaire opleiding) wellicht een beetje minder een sprong in het diepe zal zijn. Door al eens te proeven van het werkleven ben ik wel blij om nog steeds student te kunnen zijn en hoop ik hierdoor nog meer te genieten van mijn laatste jaren als niet-werkende! 

Heb jij al eens een stage gevolgd?

Liefs,

Silke