Toen ik enkele grappige vondsten deed in een oude doos op zolder, bleken daar ook enkele verhaaltjes van mezelf in te zitten. Eentje daarvan werd zelfs gepubliceerd in een krantje van De Bond -ze haalden er wel alle spellingfouten uit- en ook dat knipsel heb ik nog liggen. Ik wilde jullie het verhaal van ‘het gebroken paaseitje’ en ‘de olifant’ niet besparen, dus je kan het hieronder zien en lezen!
“De Olifant”
Onder de foto zal ik het ook nog eens wat duidelijker typen, voor diegene die het niet begrijpen. De foto is normaal gezien klikbaar (kwestie om het op groter beeld te zien).
“Daan en Riet zijn op zoek naar een olifant die heel lief is maar ze vinden geen olifant die lief is want ze zijn allemaal stout maar Daan heeft honger dus hij eet wat brood en Riet heeft ook honger en ze eet een snoepje en ook een zakje chips maar Daan is heel boos op Riet, Daan pakt haar snoepjes af en ook haar zakje chips af en Riet keek eens op haar uurwerk het is al 9 uur Daan!!! Daan!!! Het is al 9 uur we moesten al thuis zijn einde.”
Mijn liefde voor chips is dus al van kleins af aan begonnen ;) Ik was trouwens 6 jaar toen ik dit schreef.
“Het gebroken paaseitje”
Oftewel: mijn befaamde publicatie ;) Ook hier zouden de afbeeldingen klikbaar moeten zijn. Hier was ik al een jaartje ouder dan bij ‘de olifant’, wat zich toch wel toont in de leesbaarheid van de tekst…
“Er was eens een vader konijn en een moeder konijn. Flopie en Sander. Flopie zou straks kleine konijntjes krijgen! En dat was zo, een paar dagen later. Een meisje, dat noemde Fientje. En een jongen, dat noemde Tom. ‘Nou zijn ze er’ zegt Sander, ‘nu moeten we ze goed bedekken’. ‘Maar we moeten uitkijken voor de poes Fret!’, zegt Flopie, ‘Anders eet hij ons op!’ En zo gebeurde het.
Toen ze klaar waren zei Flopie dat ze moeten leren lopen. ‘Dat is moeilijk zeg’, zegt Tom.
‘Ja’, zegt Fientje. Als ze het eindelijk kunnen zeggen Tom en Fientje dat ze willen gaan wandelen. ‘Goed’, zegt Sander. ‘Akkoord’, zegt Flopie. ‘Daar gaan we dan’, roept Tom.
Als ze een eindje verder zijn zegt Fientje ‘hé Tom, kijk eens wat ik heb gevonden! Een gebroken paaseitje, wat jammer.’ ‘Ja’, zegt Tom. ‘Fientje? Ik herinner weer dat het Pasen is!’ ‘Ja kom Tom, we gaan zoeken!’ En na een eindje hebben ze er een heleboel.
‘Hé Fientje, ik heb ook een gebroken paaseitje! Kijk.’ ‘Kom’, zegt Flopie. ‘Fientje, we gaan kijken wie het meest heeft.’
Na het tellen zegt Fientje ‘kom we gaan naar huis’.
Als ze thuis zijn zeggen ze allebei ‘Vrolijk Paasfeest!’. ‘Ja,’ zegt Flopie, ‘we gaan eerst een paar paaseitjes eten’. Als ze klaar zijn gaan ze naar bed.
Schreven jullie vroeger ook verhaaltjes?
Liefs,
Silke
Ah wat leuk om zulke dingen terug te vinden! Echt typisch van die kinderen verhaaltjes haha, echt grappig om te lezen. Vroeger schreef ik ook heel veel verhalen. Zou eigenlijk ook eens moeten kijken of ik ze een keer kan zoeken!
Jaa, doen! Die verhaaltjes zijn de max :)
Haha, heel leuk om te lezen!
Het verhaaltje met het paaseitje is zo ontzettend schattig! Ik schreef vroeger soms wel eens een verhaaltje, maar ze raakten nooit af. Heeel erg leuk artikeltje!
Ooh, dankjewel hoor <3
Haha, wat ontzettend leuk om dit te lezen! En ja, ik ben schuldig, ik heb ook een hoop van dit soort verhaaltjes en dingetjes gemaakt toen ik wat jonger was. Enorm leuk om nu terug te lezen!
Leuk! Het schrijftalent zat er al vroeg in dus ;) Ik scheef ook van alles, super om dat terug te vinden op zolder :)
hahahaha ontzettend leuk en ja ik heb ook nog wat in de box liggen en boven, vanaf de kleuterschool tot nu zo hier en daar wat bewaard, vooral de verhalen en mijn werkstukken gemaakt bijv. Ontzettend leuk om eens terug te zien en te lezen zo nu en dan.
Jouw verhaaltje is ook lief en leuk! Weest er zuinig op!
Ennuh, ps, je foto’s zijn niet klikbaar nu voor mij, heb het geprobeerd ;-)
x
Wat leuk om dat dan weer zo terug te lezen!
Ouhn, hoe schattig om te lezen! Ik ben er zeker van dat ik, als ik de zolder eens afstruin, ook nog zulke verhaaltjes of tekeningen zou vinden! Best grappig om daar later op te kunnen terugblikken! (: O ja, de foto’s zijn bij mij niet aanklikbaar, wou het net proberen.
hihi, wat grappig om te lezen, als klein meisje tekende ik ontzettend veel “modellen” met mooie jurken en kapsels…
Haha zoo herkenbaar, ik maakte ook altijd van dit soort dingen. Super leuk om te zien!
Ik schreef ook verhaaltjes vroeger. Mijn doel was altijd om een heel boek te schrijven, maar na een paar bladzijden vergat ik het gewoon; mijn verhalen hebben dus allemaal geen einde hahaha :’) In je tweede verhaaltje kan ik de verhaallijn wel volgen, maar in die eerste is alles zo random; geweldig! Echt heel schattig
Haha, dit zijn ook de enige verhaaltjes die effectief een einde hebben hoor! Hoewel het einde soms ver te zoeken is, inderdaad ;)