Knibbel, knabbel, knuisje, wie knabbelt er aan mijn huisje? Zo voelde ik mij dus voortdurend tijdens ons weekendje weg. Niet dat er snoepjes aan de muren hangen of dat ik een heks ben (voor zover ik weet toch niet), maar omdat we echt het gevoel hadden in een klein hutje in’t bos te leven. Vorig jaar sliepen we eens in een boomhut, dus toen kregen we wel de smaak te pakken om in de natuur te overnachten. Al vond ik het toen nog iets te “luxe” ofzo: in mijn hoofd klopt het niet om in een boomhut een vaatwasser te hebben bijvoorbeeld, dus dit keer stripten we alle luxe weg. En dat was zalig.