Lichtpuntjes #173 | Op wandel in Meetjesland & laatste stagedag op de psychiatrie

Goeiemorgen! Hoe gek dat ik vorige week nog in blote benen rondwandelde met een zonnebril op en gisteren de sneeuw maar bleef dwarrelen: grappig om die foto’s nu naast elkaar te zien staan. Wie nog niet geloofde in de klimaatopwarming heeft bij deze voldoende bewijs om het tegendeel te geloven, denk ik dan.

Afgelopen week was goed gevuld: wandelen in de zon in het Meetjesland, de wondere wereld van D&D ontdekken en mijn laatste momenten op stage in de psychiatrie. Met op de laatste dag zelfs een (niet-dringend, gelukkig) ritje in de ambulance! Scroll gerust verder!

x. Interessante gesprekken met minstens even interessante mensen: zowel achter de rug als in aantocht. Later meer! Maar dat het spannend is, is zeker.

x. Het was al (te) lang geleden dat ik nog eens mijn oudertjes zag, dus de Whatsapp-video-sessie was meer dan deugddoend.

x. De zon straalde aan de hemel, dus wij stonden te popelen om nog eens onze wandelschoenen aan te trekken. We gingen naar het Meetjesland, meer bepaald naar Sint-Laureins om daar de Mindfulwandeling te doen (ongeveer 10 kilometer wandelplezier). En dat het deugd deed! Ik kwam er als 10-jarige op Plattelandsklassen (samen met mijn papa, die toen in het vijfde leerjaar mijn leerkracht was) en daar nog eens terugkeren bracht mooie herinneringen met zich mee.

x. Samen een steen vooruit schoppen tijdens het wandelen

x. Op het juiste moment een picknickbank tegenkomen (in de zon dan nog, win-win)

x. Hi-hi: de poeperkeswegel

x. Een vriendin uit de crossfit kwam langs voor een avondje D&D (Dungeons & Dragons – dat rollenspel zoals in Stranger Things), voor mij de eerste keer om zoiets te spelen! Ze bracht donuts mee dus eigenlijk was het D&D&D

x. De Clipper-thee stond in reclame en dat moest je mij geen twee keer zeggen

x. Ondanks het uurverschil werd ik nog vroeger wakker als anders: klaar voor een productieve zondag

x. De yogasessies die nu worden gegeven in de crossfit, met focus op mobiliteit (yin-yang-yoga): doet me zo’n deugd

x. Leve de Turkse winkels die open zijn op zondagavond waardoor we havermoutpannenkoekjes konden eten met aardbeien

x. Voor enkele hardhorigen op stage stond de radio loeihard en was’t precies disco: zalig

x. Ik maakte mijn vriend op 1 april wijs dat ik in ons bed had geplast en hij was er helemaal mee weg

x. Een dametje die mijn hand nam toen ik nog even de tijd nam om op haar bed te zitten babbelen na de avondzorgen

x. Mijn lieve schoonmama leest mijn blog mee en het is altijd zo leuk om haar reacties te lezen (en uiteraard veel hartjes aan de andere trouwe lezers, jullie weten dat ik jullie waardeer!)

x. Het was al even geleden dat ik nog eens een deftige afstand moest fietsen, maar het weer was perfect (lees: nét koud genoeg) om niet helemaal bezweet te arriveren.

x. Mijn fietsband was zo plat als het maar kon, maar gelukkig stond mijn oude fiets paraat (al mogen die banden ook eens opgepompt worden: note to self)

x. Zo’n bruin belegd broodje kaas met nét genoeg mayonaise (en dus NIET dat de mayonaise er helemaal uit komt in van die dikke klodders), lekker knapperige groentjes en schijfjes ei

x. Sneeeeeeeeeuw (met zelfs een sneeuwpop op het domein van de psychiatrie!)

x. Ik begeleidde een bewoner naar het ziekenhuis voor zijn consultatie en in het terugkeren bleek het VZM-vervoer zowaar met de ambulance te zijn. Heel tof om eens te kunnen piepen in “het binnenste” van een ambulance. En vooral heel content dat het tijdens een niet-dringend ritje was.

x. Na een intensieve stage van 4 weken op de psychiatrie was het tijd om afscheid te nemen. Ik had het echt wel lastig toen ik na de shift nog eens naar enkele kameraadjes ging om ze het beste te wensen. Mijn hart brak toen ik een traantje spotte, een bewoner zei dat hij “vree ging moeten bleiten als ik de deur ging toedoen straks“, de knuffels waren allemaal gemeend en die laatste tik op het raam en het blije gezicht erachter ga ik nooit vergeten. Hier komen werken gaat er niet in zitten, maar dat de mensen mij hebben geraakt, kan ik zeker niet ontkennen. Toen ik thuiskwam stond er dan ook plots een kraantje open in mijn ogen. En gelukkig was er dan mijn vriend!

En nu is het tijd voor Paasvakantie, oftewel blok! Maar laat ons zeggen dat er altijd leukere dingen zijn dan te studeren, uiteraard…

Heb jij een 1-april grapje uitgehaald? Fijn weekend!

Liefs,

Silke