De foto hierboven is het uitzicht dat je hebt vanuit de endocrinologie-afdeling in het UZ Gent. Wat ik daar deed? Behoorlijk veel stress hebben, dat vooral. Hoe ik daar terechtkwam? Na een toevallige bloedafname.
Ik ben altijd al gezegend geweest met een goeie gezondheid: behalve af en toe eens een bronchite of zware hoest/verkoudheid heb ik eigenlijk nooit echt last gehad van kwaaltjes en dergelijke. Echt moeten thuisblijven van school of werk was bij mij niet het geval, waar ik altijd heel blij mee ben.
Omdat ik nooit echt “ziek” ben geweest liet ik eigenlijk nooit eerder eens bloed afnemen om te kijken hoe het met m’n binnenste gesteld was. Eind februari besloot ik dat eens te doen, redelijk impulsief: ik voelde me namelijk, zoals altijd, kerngezond.
De volgende dag belde ik voor m’n resultaten, maar liet de dokter weten dat ze nog enkele bijkomende onderzoeken zou laten doen: m’n rode bloedcellen stonden blijkbaar redelijk laag. Geen probleem, dacht ik. Kon een momentopname zijn. Iets wat zij ook bevestigde.
Een week later bleek dat m’n schildklier toch niet werkt als behoren, iets wat ik zelf nooit had gevoeld (behalve een beetje vermoeidheid nu en dan). En dat kwam redelijk hard binnen: ik bleek toch niet de kerngezonde persoon te zijn die ik dacht. Concreet komt het er op neer dat een auto-immuunziekte ervoor zorgt dat ik antilichamen aanmaak tegen m’n eigen schildklier. Die werkt nu een beetje te traag, waardoor ik te weinig hormonen aanmaak. Maar een dokter ben ik niet, dus dat is zo’n beetje de manier waarop ik het uitleg :)
Vanaf nu moet ik dus voor de rest van mijn leven de dag starten met een pilletje. Hormoontjes die m’n schildklier gaan helpen, dus eigenlijk hoef ik zeker niet te klagen. Ik ben blij dat het ‘enkel’ dit is en dat dit met een simpel pilletje voorlopig is opgelost. Blijkbaar komt dit ook redelijk vaak voor, waardoor ik me zeker niet alleen voel: zo weet ik dat m’n tante heel veel hulp heeft gehad door te starten met een Paleo-dieet, iets wat ik misschien ook wel eens zou proberen. Wordt vervolgd alleszins!
Moraal van het verhaal: het kan geen kwaad om je bloed eens te laten onderzoeken, zelfs al voel je je kerngezond. Het kost geen moeite (alleen wat centjes) & dan ben je meteen gerust (en weet je wat meer over je binnenste!).
Liefs!
Silke
Jeetje, dat is schrikken! Gelukkig voel je je verder niet ziek en is het inderdaad zo goed als opgelost door een pilletje te slikken in de ochtend. Bloed laten afnemen is mijn grootste nachtmerrie, maar ergens weet ik wel dat het een keertje verstandig zou zijn.. Sterkte <3 Hoop dat dit uiteindelijk een plekje krijgt en alles mee gaat vallen!
Oh dankjewel, da’s lief! & Ja, ik ben er eigenlijk wel OK mee nu, maar het was toch even schrikken inderdaad.
Ooh geen fijn nieuws! Verstandig om je bloed preventief eens te laten onderzoeken. Dat je nu ineens de beslissing nam, was misschien een manier van je lichaam en hoofd om je te laten weten dat er iets niet goed zat. Gelukkig is het inderdaad vrij makkelijk opgelost door dat pilletje maar kan me alsnog voorstellen dat het we schrikken is om dit nieuws te krijgen. Ik vind bloed laten afnemen echt verschrikkelijk maar ik heb het nog maar een paar maanden geleden laten doen naar aanleiding van iets. Ik vraag me af of ze dan alles bekijken of niet. Maar iets als een tekort aan rode bloedcellen, zal waarschijnlijk altijd wel opvallen.
Irene onlangs geplaatst…Dingen die mij het gevoel geven dat ik mijn leven op orde heb. Een beetje.
Wow dat is zeker schrikken zeg! Gek dat je er dan niks van merkt terwijl je het wel hebt lijkt mij. Ik ben een beetje bang voor dit soort bloedonderzoeken, dus ik weet niet of ik dat ooit wil doen. ?