Op dag 9, 10 & 11 van onze Montenegro-roadtrip afgelopen zomer, bewonderden we een prachtig ijsmeer, bezochten we het nationale park Biogradska Gora en gingen we raften in de Tara River! Ervaringen om nooit meer te vergeten. Blij jullie te kunnen meenemen in deze laatste Montenegro-post!
Dag 9 (4/9/2017)
Het weer was vandaag een stuk beter dan gisteren: de zon piepte vaak door de wolken, wat direct zorgde voor een hele andere ervaring! Na het ontbijt gingen we met een local mee naar het ijsmeer Zabojsko Jezero. Dit met een oud en gammel busje zonder autogordels en waarbij de bestuurder geen Engels sprak: speciaal! Hij reed nogal gevaarlijk op de gewone weg, maar toen moest het off-road deel nog beginnen…
Wat was het een slechte weg om aan het ijsmeer te geraken! Gelukkig reden we er niet rond met onze huurauto, want dat ging nooit goed afgelopen hebben. Stel je een hele steile weg omhoog voor, die nét breed genoeg is voor één auto (er kwamen gelukkig geen tegenliggers) en vol met stenen en putten ligt: het was een unieke ervaring om zo slingerend rond te rijden. Maar die weg was echt wel de moeite waard: zo’n prachtig meer dat we uiteindelijk te zien kregen! We waren er bijna helemaal alleen en konden op het gemak rondwandelen: echt zalig. Ook de local begon te ontdooien (zo kwaadaardig zagen we er nu ook niet uit) en toonde ons allerlei foto’s op zijn gsm: van zijn vriendin, hun paard, een everzwijn dat hij ving, etc. We hadden helemaal geen Engels nodig om elkaar te verstaan :)
Terwijl onze trip eigenlijk enkel bestond uit het zien van Zabojsko Jezero, toonde hij ons ook nog een mooie protestantse kerk (waar ik een lange rok boven mijn broek moest trekken om er binnen te mogen) en gingen we bij zijn vrienden langs die een kraampje langs de weg bemanden. Een heerlijk potje frambozen voor nog geen twee euro was onze buit!
De GSM-foto’s van deze dagen:
Dag 10 (5/9/2017)
Vanmorgen konden we buiten ontbijten! En om het nog wat decadenter te maken at ik pannenkoeken met choco, mmm. Daarna zetten we koers naar Biogradska Gora nationaal park om er het mooie meer te gaan bewonderen. We konden bovendien wandelen rondom dat meer en kwamen daar verschillende borden tegen met leuke weetjes over het park en Montenegro zelf!
Het restaurant bleek niet open te zijn, dus moesten we rantsoeneren op onze nectarinen en Oreokoekjes. Maar dat bleek genoeg te zijn om nog 2.5u te wandelen op een berg met ons tweetjes. En dat was fijn! In de terugweg naar onze slaapplaats stopten we voor een ijsje en spotten we bovendien de 40.000 kilometer op onze kilometerstand. Reden genoeg voor een feestje!
We waren wel blij dat het de laatste avond in Mojkovac was: tijdens ons avondeten in het restaurantje zaten ze binnen te roken, een van de dingen aan Montenegro die ik maanden later zeker niet mis! We aten dus aan een stevig tempo, dat kan je je wel inbeelden.
Tijdens onze wandeling kwamen we een heel creepy berghutje tegen. We durfden allebei niet goed binnen te gaan kijken, maar ik kreeg al visioenen van ontvoerde kindjes en vermoorde mensen, dus uiteindelijk won mijn nieuwsgierigheid ;) We deden snel de deur open, ik maakte een foto met flits, en toen konden we gelukkig zien dat dit vuile berghutje gewoon volstond met meubels. Fjoew! Maar toch een beetje vies.
Dag 11 (6/9/2017)
En toen zat deze prachtige roadtrip erop! Vanmorgen vertrokken we op’t gemak uit hotel Ravnjak, om ons prachtig chaletje voor de laatste nacht terug te vinden net voorbij Mojkovac. Wat een prachtige plek om te slapen: echt wel het gezelligste huisje ter wereld! Het werd meteen de favoriete verblijfplaats van onze reis.
We praatten met de eigenares van het chaletje (die het zelf bouwde met haar man), en even later was ook onze raftingtrip geregeld. Bojan, een knappe LO-leerkracht en voetballer kwam ons oppikken in zijn auto (zonder veiligheidsgordels, zoals we het al gewend zijn) en even later sjeezden we met hoge snelheid over de weg. Nog even wachten op onze bootgenootjes, 2 Russen, en dan konden we vertrekken! Het raften was trouwens geweldig. Zeker met een sympathieke instructeur vol weetjes, die ons af en toe wat adrenaline bezorgde door ons bijvoorbeeld onverwachts uit de boot te gooien zodat we een stuk in de sterke stroming als een ‘plankje’ moesten ronddrijven. Koooud! Ik kapte ook een hoop water naar binnen tijdens de rafting, maar het was een zalige ervaring.
In het terugkeren reden we nóg sneller, aangezien onze instructeur nog voetbaltraining had, dus we konden al snel onze maagjes vullen met een homée-madée (zo sprak ze het toch uit!) warme-groentjes-met-zelfgebakken-brood menu, gebracht door de gastvrouw: super lekker. We hadden ook eindelijk een bad, dus die bruisbal die ik al de hele reis meezeulde, kon eindelijk opgelost worden! Daag Montenegro! Je was mooi!
En nog wat GSM-foto’s!
Zo, dit was onze roadtrip door Montenegro afgelopen zomer. Een pracht van een land, met hele lieve mensen en magnifieke landschappen. Een niet-toeristisch pareltje!
Liefs,
Silke
Ziet er echt een heeeeel mooi land uit! Echt zo’n mooie foto’s!!! & wauw, dat raften lijkt me echt geweldig ahah
Dankjewel Marthe!