Mocht je mijn hoofd nu op een snijplankje leggen en het met behulp van je beste (en liefst scherpste -maak de pijn maar niet te lang-) mesje in twee verdelen, dan vond je diep vanbinnen vooral chaos. Geen idee hoe zich dat visueel zou uiten eigenlijk. Een hoop spons met rook er rond? Een berg half-gesmolten sneeuw (zonder gele plekken, dankjewel) zo koud dat het je rillingen geeft, helemaal tot in je staartbeen?
Schrijfsels | Dat onveilige gevoel
Wie weet liep ik het wel op als kind, die keer toen ik achterna werd gezeten door de hond van een straat verder. Dat constante gedraai van je nek, om te kijken of er zeker niemand achter je aan komt. Een situatie die in je hoofd kan veranderen binnen de drie nanoseconden. Al kan hetContinue reading